hhg5fdh4k3j

Από την Πρωτομαγιά μέχρι το πανηγύρι του Άγιου Γιάννη.

Εκτύπωση
Τελευταία Ενημέρωση στις Παρασκευή, 13 Δεκεμβρίου 2013

 



1937-περιφοραΤην Πρωτομαγιά,
η οποία συνδέεται με την οριστική επικράτηση του καλοκαιριού στο χειμώνα, όπως συνηθίζεται και σήμερα, τα κορίτσια έφτιαχναν στεφάνια. Τα έφτιαχναν όμως από άνθη άγρια, που ήταν άφθονα στους αγρούς, όπως ρόδα, κρίνα και μαργαρίτες. Έβαζαν και λίγα στάχυα, κουκιά και ό,τι άλλο είχαν σπείρει. Το κρεμούσαν κάτω από το παράθυρο ή στην εξώπορτα ή όσοι είχαν μπαλκόνι σε αυτό. Το άφηναν εκεί κρεμασμένο μέχρι το βράδυ του Άγιου Γιάννη του Φανιστή.

Το άναμμα της φωτιάς, είναι έθιμο ειδωλολατρικό, που έχει σχέση με τη γιορτή του ηλιοτροπίου (αλλαγή τροπής, πορείας του ήλιου). Από τότε ξεκινά να μικραίνει η μέρα. Η προχριστιανική αυτή γιορτή διατηρήθηκε και στα χριστιανικά χρόνια και συνεχίσθηκε, παρά την καταδίκη της από την εκκλησία. Του Άγιου Γιάννη του Φανιστή, στις 24 Ιουνίου, μάζευαν τα παιδιά ξύλα, που συνήθως τα έκλεβαν. Έπαιρναν από τα χωράφια τα γλυκανιθόξυλα, τα απομεινάρια από το καθάρισμα του γλυκάνισου που καλλιεργούσαν, άχρηστα πλέον, για να τα κάψουν εκείνη τη νύχτα. Άναβαν τρεις φωτιές στις οποίες έριχναν και τα μαγιάτικα στεφάνια που είχαν φτιάξει. Εκεί έκαιγαν και τον μάρτη, την κλωστή που φορούσαν να μη μαυρίσουν.


Δρίματα,
λέγανε τις τρεις πρώτες ημέρες του Αυγούστου. Εκείνες τις τρεις ημέρες, πίστευαν ότι ήταν κακό να δουλέψουν στα χωράφια ή στους κήπους, ή να κεντήσουν σκίνους, για να μην ξεραθούν τα δέντρα ή τα μποστάνια. Επίσης έμεναν άλουστοι, για να μην τους πέσουν τα μαλλιά. Οι γέροντες θυμούνται ότι το τηρούσαν αυτό, αλλά κανένας δε γνωρίζει από πού προέρχεται. Η ρίζα είναι αρχαία και Δρίμες έλεγαν τις Νύμφες του νερού.

Τα Δρίματα, πολλοί τα συνδέουν με τα μερομήνια. Έτσι έλεγαν τις επόμενες δώδεκα μέρες του Αυγούστου μετά τα Δρίματα. Η λέξη μερομήνια σημαίνει κάθε μέρα και ένας μήνας. Εκείνες τις μέρες, έκαναν πρόγνωση του καιρού για όλο το χρόνο. Στις 4 του Αυγούστου, έβλεπαν τι καιρό θα κάνει τον ερχόμενο Σεπτέμβρη και τέλος στις 15 Αυγούστου έβλεπαν τι καιρό θα κάνει τον επόμενο Αύγουστο. Οι μετακινήσεις στα σύννεφα από τα μελτέμια του πρώτου δεκαημέρου του Αυγούστου, οι εναλλαγές της ήπιας νύχτας και των έντονων αέρηδων της ημέρας και ό,τι άλλο παρουσίαζε ο καιρός, τους οδηγούσαν στα συμπεράσματά τους για τα καιρικά φαινόμενα όλης της χρονιάς.

Η εκκλησιά του Άγιου Γιάννη, ήταν όπως αναφέρεται και αλλού, η πρώτη χωριοεκκλησιά του χωριού και γι΄αυτό στη χάρη του στις 29 Αυγούστου είναι το πανηγύρι του χωριού μας. Κάθε χρόνο μπαίνει ένας γούμενος που χρεώνεται την αρτοκλασία και το κέρασμα που γίνεται.

Στην εκκλησία ερχόταν πολύς κόσμος από άλλα χωριά και όλα τα σπίτια ήταν έτοιμα να υποδεχτούν και να κεράσουν τους ξένους επισκέπτες που πήγαιναν να δουν τους φίλους τους.

Πολύ παλιά πριν την απελευθέρωση, στη χάρη του γίνονταν μεγάλο κέρασμα. Πήγαιναν οι συγγενείς να βοηθήσουν, να τηγανίσουν μελιτζάνες, πατάτες, να μαγειρέψουν χταπόδι με πιλάφι. Στο Νάρθηκα, ένα μεγάλο κτίριο στη μέση του χωριού, σε ένα μεγάλο καζάνι που ήταν δύσκολο να το αγκαλιάσουν δύο άτομα, μαγείρευαν περίπου 35 κιλά ρύζι. Σε άλλο καζάνι έψηναν περίπου είκοσι κιλά χταπόδι και μοίραζαν στα τραπέζια περίπου δώδεκα κιλά μαύρο χαβιάρι. Κτυπούσε η καμπάνα και μαζεύονταν όλοι στο Νάρθηκα ακόμα και οι ξένοι επισκέπτες και απολάμβαναν φαγητό και άφθονο κρασί εξαιρετικής ποιότητας. Άφηνε ο καθένας ότι είχε ευχαρίστηση για να μειωθούν τα έξοδα που έκανε ο ηγούμενος.

Μετά την απελευθέρωση διατηρήθηκε μέχρι το 1926 το έθιμο με το φαγητό στο Νάρθηκα, συνεχίσθηκαν όμως για αρκετά χρόνια οι τρείς βραδιές με χορούς, από μουσικά συγκροτήματα που έρχονταν από άλλα χωριά. Γίνονταν σε δύο σημεία του χωριού, κάθε καφενείο έκανε δικό του. Οι νέοι χόρευαν έπιναν και οι νέες που κάθονταν μόνες του ξεχωριστά, μόνο χόρευαν και τις κερνούσαν γλυκά. Αργότερα άρχισαν να κάθονται παρέες-παρέες αγόρια και κορίτσια όπως και σήμερα.

Σκηνές σχετικές με πανηγύρια

Friday the 29th. Copyright patrika.gr 2013