Αναζήτηση οικονομικών πόρων στην ξενητειά

Από την εποχή της Οθωμανικής κατοχής, όπως αναφέρεται και σε Κώδικες των Πατρικών, μερικοί είχαν πάει στην Πόλη (Κωσταντινούπολη), στην Σμύρνη και στην Αλεξάνδρεια. Κάποιοι φαίνεται να εγκαταστάθηκαν μόνιμα, οι περισσότεροι όμως επέστρεψαν με καλή οικονομική κατάσταση και αγόρασαν χωράφια στο χωριό ή βελτίωσαν τα σπίτια τους.

Μετά την απελευθέρωση, το κύμα φυγής ή μάλλον αναζήτησης εργασίας στην Ευρώπη και κυρίως στην Αφρική αυξήθηκε. Αργότερα στράφηκαν και προς την Αμερική. Μέχρι το 1930 με 1940, σχεδόν όλοι επέστρεφαν και συνέχιζαν να ζουν στο χωριό, όπως γινόταν και παλιά. Πήγαινε κάποιος φιλοξενούμενος κάποιου συγγενή του ή γνωστού του, μετά αυτός καλούσε τον αδερφό του κ.ο.κ.

Μετά τον πόλεμο όμως έφυγαν πολλοί κυρίως προς την Αμερική και την Ευρώπη, αλλά με σκοπό την μόνιμη εγκατάσταση τους πλέον εκεί. Σήμερα, σε όλες τις ηπείρους ευρίσκονται συγχωριανοί ομογενείς και απόγονοί τους.

Κυρίως αυτήν την τελευταία περίοδο μετά τον πόλεμο του 40, υπήρχε και η λύση της ενασχόλισης με την εμπορική ναυτιλία. Πάρα πολλοί συγχωριανοί μας "μπάρκαραν" όπως λέγανε τότε. Εργάσθηκαν στα καράβια, άλλοι σαν απλοί ναύτες, άλλοι σε ιδιαίτερες και ανώτερες θέσεις. Έτσι μπόρεσαν να  δημιουργήσουν μια καλή οικονομική βάση και να συνεχίσουν μετά πιο άνετα τη ζωή τους στο χωριό. Δεν υπήρχε ούτε μία οικογένεια που να μην είχε έναν ναυτικό συγγενή. Τα ατυχήματα ήταν πολλά και μερικοί δεν επέστρεψαν.